انعکاس دموکراسی و عدالت غربی در هولوکاست

هولوکاست یا «همه‌سوزی»، به کشتار دسته‌جمعی و نسل‌کشی نزدیک به شش میلیون نفر بخصوص یهودیان بر پایه نژاد، مذهب و ملیت در طی جنگ جهانی دوم بدست آلمان نازی و از ۱۹۴۱ تا انتهای ۱۹۴۵ در اردوگاه‌های مرگ آلمان نازی، اطلاق می‌شود. 

 

روز جهانی قربانیان هالوکاست:

در اول نوامبر سال ۲۰۰۵، مجمع عمومی سازمان ملل متحد با صدور قطعنامه‌ای که به پیشنهاد آمریکا، استرالیا، اسرائیل، کانادا و روسیه، حمایت ۱۰۴ کشور و با اجماع تصویب شد، انکار هولوکاست را قابل پذیرش ندانست و بیست و هفتم ژانویه را برای یادبود قربانیان آن فاجعه، روز جهانی یادمان هالوکاست نامگذاری کرد. ایران تنها کشوری بود که با این قطعنامه مخالفت کرد و بررسی مساله هولوکاست در مجمع عمومی سازمان ملل را اقدامی در راستای اهداف واشنگتن و متحدانش عنوان کرد.  

 

انکار یا تجدید نظر طلبی در هولوکاست به تفکری گفته می‌شود که بر اساس آن، نسل کشی مورد ادعای یهودیان در جریان جنگ دوم جهانی اتفاق نیافتاده است و یا بزرگنمایی شده است. برخی از گروه‌های مسلمان هولوکاست را افسانه خوانده و آنرا بهانه صهیونیست برای فریب اذهان عمومی در اشغال فلسطین معرفی می‌کنند

تجدیدنظرطلبان مدعی هستند که تکثر تجدیدنظرطلبان شامل: مذاهب متفاوت مشاغل گوناگون، عقاید سیاسی کاملا متضاد و اقوام ملیتی مختلف، تجدید نظر طلبان را از اتهام وابستگی سیاسی و نژادی مبرا می‌کند

دلایل تجدیدنظر طلبان:

تجدیدنظر طلبان دلایل گوناگونی برای تجدید نظرطلبی خود ارائه می‌دهند، از جمله نبودن هیچ گونه مدرک ثبت شده مبنی بر صدور فرمان کشتار از سوی نازی ها و وجود مدارکی دال بر کشته شدن کمتر از پانصد هزار نفر یهودی در جنگ جهانی.  از طرف دیگر، طرفداران هولوکاست در ادعا و آمار خود از هولوکاست، دچار تناقضات زیادی شده‌اند. تناقض مدعیان هولوکاست در تمامی موارد زیر است: تناقض در تعداد قربانیان، تناقض در شیوه یا شیوه های کشتار، تناقض در اردوگاههای دارای اتاق گاز و ... . علاوه بر تناقضات موجود در بسیاری از ادعاهای مدعیان هولوکاست، اصولا دلایلی که براساس آن هولوکاست اثبات میگردد، از دید تجدیدنظر طلبان مردود است.

در بسیاری از کشورهای اروپایی انکار و یا اغراق‌شده خواندن هولوکاست جرم تلقی می‌شود. کشورهای اتریش، بلژیک، جمهوری چک، فرانسه، آلمان، اسرائیل، لیتوانی، لهستان، رومانی، اسلواکی و سوئیس دارای قوانینی علیه انکارکنندگان هولوکاست هستند. دلیل تصویب چنین قوانینی، انکار واقعیت‌های تاریخی و جلوگیری از یهودستیزی و سواستفاده طرفداران حزب نازی و نژادپرستان اعلام شده‌است. 

 

تجدیدنظر طلبی در ایران:

محمود احمدی نژاد رئیس جمهور وقت ایران در سال 2005 ودر جمع مردم زاهدان هولوکاست را یک افسانه خواند و اظهار داشته است که اگر دولت های غربی این داستان ساختگی را قبول دارند و درپی دلجویی از یهودیان هستند می توانند برای جبران این قتل عام، بخشی از خاک کشورهای خود، مخصوصا یک یا چند ایالت از دو کشور آلمان و اتریش را برای تشکیل دولت یهود در اختیار آنها بگذارند و پرسیده است که چرا باید هزینه جنایات غربی ها علیه یهودیان را مردم مسلمان و مظلوم فلسطین بپردازند؟  ایشان در سال 2009 و در کنفرانس دوربان ۲ از به کاربردن واژه هایی همچون «مشکوک» و «مبهم» برای اشاره به هولوکاست که در متن سخنرانی ارائه شده توسط ایران به سازمان ملل وجود داشت خودداری کرد و به جای آن از عبارت «سوء استفاده از هولوکاست» استفاده کرد. 

  

اظهارات آقای احمدی نژاد بلافاصله با واکنش شدید آمریکا، رژیم صهیونیستی، کشورهای اروپایی و حتی دبیرکل سازمان ملل متحد روبرو شد. متاسفانه برخی از افراد و گروه ها در داخل کشور نیز سخنان رئیس جمهور را نسنجیده دانسته و اینگونه اظهارات را باعث افزایش خصومت غرب با ایران اسلامی ارزیابی کردند!

بعد از رنسانس و تاکنون، اروپائیان و مخصوصاً فرانسوی ها از سال های سیاه قرون وسطی به تلخی یاد می کنند و دادگاه های انگیزاسیون و از جمله اجبار گالیله به توبه کردن را باعث شرمساری و ننگ تاریخ می دانند و این در حالی است که هم اکنون اروپا، آمریکا و... درباره «هولوکاست» دقیقاً و بدون کم و کاست از همان قوانین شرم آور و خالی از کمترین نشانه عقل و شعور پیروی می کنند و این، فقط یک نمونه از مفهوم آزادی اندیشه و مظهر دموکراسی در غرب است! چرا...؟!... 

تاکنون ده ها مورخ برجسته اروپایی و صدها استاد بلندآوازه و متخصص شناخته شده بررسی اسناد تاریخی، با ارائه اسنادی که هیچ صاحب نظری نمی تواند در صحت آنها کمترین تردیدی روا دارد، به روشی کاملا علمی اثبات کرده اند که ماجرای قتل عام 6 میلیون یهودی، کوره های آدم سوزی، اتاق های گاز و همه آنچه صهیونیست ها در این باره ادعا می کنند، دروغ محض و یک داستان ساختگی با اهداف نه فقط سیاسی محض، بلکه جنایتکارانه است. 

 

حال شما قضاوت کنید آیا این عدالت است که بدون دلایل و مدارک مستدل بر وجود هولوکاست، مردم مظلوم فلسطین تاوان یک افسانه دروغین را بدهند؟ اگر آنها قبول دارند که این افسانه، حقیقت دارد، چرا در همان اروپا که معتقدند آنجا واقعه اتفاق افتاده، برای یهودیان سرزمینی در نظر نمی گیرند و فلسطین را اینچنین ظالمانه اشغال می کنند؟ 

هزار توی عدالت 

 

با اینکه مطلب در این مورد زیاد است ولی در کمال خلاصه گویی می خواستم انعکاس دموکراسی و عدالت غربی در موضوع هولوکاست را برای شما روشن سازم، هرچند ملت ما یک ملت همیشه بیدار و آگاه بوده است و فریب این شعارهای پوچ حقوق بشری غرب و گفتارها و اندیشه های ترجمه شده از غرب کوته فکران داخلی (جریان معروف به اصلاح طلب) را نخواهد خورد.