خدایا، به سوی تو می آیم

خدایا، دیگر از انسانها و روابط حاکم بین آنها خسته و نا امید شده ام. دیگر نمی توانم تحمّل کنم که چگونه حتی یک حرف ساده، اختلافی عمیق را بین دوستهای قدیمی باعث می شود. براستی که دنیای مادی جز بازی و سرگرمی چیز دیگری نیست.

خدایا، می دانم که اینجا، جای من نیست. تو این فرصت را به من داده ای از تولد تا مرگ، تا مرا امتحان کنی که آیا من لیاقت خدایی شدن هستم؛ آیا من لیاقت بهشت تو را دارم؛ آیا من لیاقت دارم که انسان شایسته ای باشم.

خدایا، نمی دانم از الان چقدر وقت دارم. اما هرچه هست نمی خواهم دیگر برای دنیایی وقت بزارم که هیچ  اقبالی به آن ندارم. من اینجا ماندنی نیستم که بخواهم به آن دلبسته بشوم، زیرا در این صورت ترک آنها برایم سخت و دردناک خواهد بود. 

 

خدایا، تنها می خواهم به سوی تو بیایم و می خواهم از این فرصت زندگی کمال استفاده را بکنم. خدایا، تو را شکر می کنم که به من این فرصت را دادی. خدایا، می خواهم لحظه های زندگی ام، قدم قدم نزدیک شدن به تو باشد. نمی خواهم خودم را درگیر این دنیای فریبنده کنم.

خدایا، کمکم کن. من تنها تو را دارم. این امتحان کردن حق توست. می دانم که چقدر دوستم داری. پس خودت کمکم کن که از امتحانهایت سربلند بیرون بیایم. اما، شاید هم من تو را خوب نشناخته ام که تا حالا دچار خطا شده ام و یا درک نمی کنم که چقدر زیاد مرا دوست داری و می خواهی بسوی توبیایم. خدایا، کمکم کن که در راه کسب علم و خدمت به جامعه انسانی تمام تلاشم را بکنم.

خدایا، تنها به تو پناه می آورم نه تنها از دست شیطان، بلکه از همه چیزهایی که مرا از تو دور می کند. به تو پناه می آورم از دست همه افکار و عقایدی که راه تو را مبهم و دست نیافتنی می کند. و حتی نمی خواهم که به دنیایی مشغول شوم که متعلق به آن نیستم و تنها مرا سرگرم خود کرده و از رسیدن به تو باز می دارد.

خدایا، من حتی از دست خودم هم به تو پناه می آورم که با ضعف در نیت و خلوص ایمانی و کمبود ظرفیت نتوانم آن طور که می خواهم به تو نزدیک شوم. خدایا، من از خودم هم می ترسم که با انجام گناه، خودم را الطاف تو دور کنم.

پس، خدایا، امیدم به توست، ناامیدم نکن. کمکم کن. که من براستی تنها تو را می خواهم و تو براستی کمبودها و ضعف های آدمی را می شناسی و می دانی که چقدر در زندگی عجول و صبر او کم است. پس ظرفیتم را افزایش بده تا توان نزدیک شدن را داشته باشم.